نایلون (NYLON)
کمپانی آمریکایی DUPONT نخستین بار زمانی که به دنبال جایگزین مناسبی برای ابریشم بود بعد از طی یک دوره ی 9 ساله به سرپرستی شیمیدان امریکایی ، WALLACE CARTHERS موفق به اختراع نایلون و معرفی آن در سال 1930 شد . آن ها موفق به ایجاد دو پلیمر شدند که یکی از آنها نوعی لاستیک مصنوعی با کاربردهای فراوان در جنگ جهانی دوم و دیگری یک خمیر الاستیک سفید و بشدت قوی بود که بعدها به نایلون تبدیل شد . اولین نمونه از انواع نایلون (نایلون 6/6) در سال 1935 با خواص مطلوبی از جمله کشش و استحکام لازم به تولید رسید.
نایلون از دسته پلیمرهای مصنوعی برپایه پلی آمیدهای آلیفاتیک و نوعی ماده ی ابریشمی گرمانرم پلاستیک به شمار می رود که ساخته شده از تکرار پیوندهای آمید بوده و قابلیت تولید بصورت الیاف ، فیلم و یا اشکال گوناگون را دارد . همچنین پلیمرهای نایلونی قابلیت ترکیب با طیف گسترده ای از مواد برای رسیدن به ترکیباتی با خواص مختلف را نیز دارا هستند . نایلون از ترموپلاستیک هایی با خواص منحصر به فرد و از جمله پرمصرفترین آن ها نیز می باشد .
نخستین بار از نایلون در سال 1938 جهت تولید مسواک های نایلونی استفاده شد ، پس از آن در سال 1939 در جوراب های زنانه مورد استفاده قرار گرفت و در نمایشگاه جهانی نیویورک به عموم معرفی شد . در جنگ جهانی دوم نیز تولیدات نایلونی با کاربردهای فراوان از جمله استفاده در چتر نجات به ماده ای پر طرفدار تبدیل شد .
امروزه نیز نایلون قابلیت کاربرد تجاری قابل توجهی داشته و در بسیاری صنایع از جمله تولید پارچه و الیاف جهت کاربرد در صنایع پوشاک ، ساخت کفپوش ، استفاده در صنایع خودروسازی ، تجهیزات برقی و همچنین صنایع بسته بندی مورد استفاده قرار می گیرد .
سلفون (CELLOPHANE )
ایده اختراع سلفون در سال 1900 زمانی که براندنبرگ سوئیسی در رستوانی مشغول غذا خوردن بود با ریختن یک لیوان شراب بروی میز به ذهن او رسید . ایده ساخت ماده ای که بتواند مایعات را دفع کرده و مانع از جذب آن شود . لغت سلفون از ترکیب کلمات سلولز و دیافان (DIAPHANE) به معنای شفاف به وجود آمده است . سلفون ساخته شده از سلولز بوده به همین دلیل می توان آن را در خانواده بیوپلاستیک ها جای داد . طی یک فرآیند با خارج کردن یک محلول قلیایی در یک حمام اسیدی از الیاف سلولز معروف به ویسکوز تولید می شود و اسید با بازسازی سلولز یک فیلم را تشکیل می دهد .
از جمله مهمترین کاربرهای سلفون استفاده در صنایع بسته بندی مواد غذایی می باشد ، همچنین جهت استفاده به عنوان روکش میز در منازل و رستوران ها و یا پوشش کتب البسه نیز کاربرد دارد . از مزایای سلفون به شفافیت بالا جهت بسته بندی ، مقاومت در برابر حرارت و دوخت پذیری مقاوم می توان اشاره نمود .
تفاوت نایلون و سلفون در چیست؟
نایلون ها تولید شده از پلی اتیلن سبک بوده و همین امر کاربردهای فراوان و متفاوتی نسبت به سلفون را برای نایلون به وجود آورده است . از جمله ویژگی های نایلون سختی ، استحکام کششی بالا و قابلیت ارتجاعی آن بوده و عمده مصرف نایلون در صنایع حمل و نقل و بسته بندی و صنعت تبلیغات می باشد .
سلفون متشکل از پلی اتیلن PP بوده که جهت تولید بصورت فیلم ، مواد مذاب آن را از آب سرد می گذرانند که به علت شفافیت بسیار زیاد عموماً مناسب بسته بندی مواد غذایی بوده و در مواردی به عنوان روکش مورد استفاده قرار می گیرد . از مزایای سلفون قابلیت شکل دهی آسان آن برخلاف نایلون می باشد . همچین سلفون به سبب ترکیب با مشتقات پلیمری و نوع ساخت در مقایسه با نایلون از شفافیت بسیار بالاتری برخوردار بوده و بافت نرمتری نسبت به نایلون ها دارد و به سادگی و با استفاده از نیروی دست پاره نمی شود . علاوه بر این مقاومت سلفون در برابر حرارت نسبت به نایلون بسیار بالاتر بوده و همین امر سبب شده گزینه مناسبی جهت نگهداری مواد غذایی به شمار بیاید .
بدون دیدگاه